Ipiales

We zijn na een halfjaar weer terug op het noordelijk halfrond! De afgelopen zes maanden hebben we met heel veel plezier op het zuidelijk halfrond gereisd. Nu wordt het tijd om een aantal landen aan de noordelijke kant van de evenaar te bezoeken. Hier hebben we natuurlijk heel veel zin in J.

Na veel verschillende verhalen over de grensovergang tussen Ecuador en Colombia gehoord te hebben, was het nu aan ons om deze oversteek te gaan maken. We waren in Tulcan (een plaatsje dicht bij de grens) vroeg uit de veren, zodat we voor de drukte de grens zouden kunnen passeren. Het liep heel voorspoedig. Binnen 30 minuten stonden zowel de Ecuadoriaanse- als Colombiaanse stempels in onze paspoorten. We kwamen nog twee dwaze Nederlanders tegen, die met een gepimpte oldtimer onderweg waren naar het WK in Brazilië. De auto zag er geweldig uit! We hadden op dit moment een beetje spijt, dat we niet ingegaan waren op het aanbod van twee andere Nederlanders die twee kaartjes verkochten voor de wedstrijd Nederland - Spanje. Maar voor het geld dat we daarmee bespaart hebben, zijn we nu ruim een week naar de Galapagoseilanden geweest. Misschien kunnen we nog een kaartje voor het WK ergens scoren… Zelfs de meest zwaar bewapende politieagenten wilden met deze vrolijke bolide op de foto. Nadat we de grens gepasseerd waren, nam het aantal politieagenten en militairen langs de wegen toe. Zelfs twee tanks stonden paraat. Dit straatbeeld was voor ons wel even wennen, maar het heeft er wel toe geleid dat Colombia nu veilig is voor toeristen. Colombia is nu net zo veilig als ieder ander land in Zuid-Amerika. We merkten direct dat de Colombianen heel vriendelijk en eerlijk zijn. In sommige gezichten zie je dat ze veel meegemaakt hebben. Toch staat iedere Colombiaan die we ontmoeten voor ons open en is bereid om ons te helpen. We waren bijvoorbeeld in een restaurant waar we om yoghurt met fruit vroegen. In plaats van alle andere opties op de menukaart aan te prijzen, werden we vriendelijk doorverwezen naar een ander restaurant waar ze onze wens wel konden vervullen. Ook lijkt Colombia redelijk welvarend. Veel westers ogende cafeetjes, de mensen zien er modern en goedverzorgd uit, mooie auto’s, zeer goede wegen en het water uit de kraan is zowaar drinkbaar. Colombia is tot nu toe het enige land waar het water uit de kraan gedronken kan worden. We realiseren ons nu dat dit eigenlijk een luxe is, we hoeven nu niet meer iedere dag op pad om flessen water aan te schaffen.

Van de grens was het een kwartiertje met de taxi naar Ipiales. Dit stadje staat vooral bekend om de Las Lajas Basiliek, die indrukwekkend tussen de rotsen en over een 100 meter diepe kloof gebouwd is. We hadden een uur de tijd om dit wonderlijke bouwwerk te bezichtigen, daarna vertrokken we naar Popayan. Een busrit waar we 10 uur over hebben gedaan. Regelmatig werd de bus gecontroleerd. Een keer werden alle mannen uit de bus gefouilleerd en bij de vrouwen werd alleen de tas doorzocht. We raakten al snel gewend aan de beveiliging rondom de wegen. Het zijn vriendelijke agenten die ons op een aardige manier benaderden. Sommige maakten zelfs een grapje over onze Spaanse uitspraak en dat we wel goed op onze spullen moeten letten. Wat ook iets anders was ten opzichte van Ecuador, is dat er hier nauwelijks verkopers de bus in komen. Wel jammer, want na 10 uur in de bus was de bodem van onze etensvoorraad in zicht. In Popayan hebben we op de busterminal een empanada gegeten, waarna we in het dichtstbijzijnde hostel zijn beland.

p.s. We hebben de foto’s van Baños nu ook op onze weblog geplaatst.