Tulum

Heerlijk ontspannen na de verkwikkende sauna in het hostel, vertrokken we de volgende morgen om 5.00 uur met de bus naar Belize city. Een prima bus, die ons in Belize bracht. Belize vinden we een vreemde eend in de bijt, tussen al de Latijns-Amerikaanse landen die we bezocht hebben. Het is enorm commercieel en Amerikaans, de prijzen zijn een stuk hoger dan de omliggende landen. De inwoners zijn zeer temperamentvol en laten de kaas niet van hun brood eten. De enige taxi die we in dit land gebruikt hebben, heeft ons opgelicht door te weinig wisselgeld te geven om zich vervolgens snel uit de voeten te maken. Op het armoedige busstation was het chaotisch. Niemand kon vertellen wanneer de volgende bus zou arriveren. Waarschijnlijk zouden we een uur moeten wachten. Genoeg tijd voor een plaspauze, dachten wij. Toen we opgelucht terugkwamen, stond de kippenbus al te wachten. Eenmaal bij de bus mochten wij niet instappen, omdat alle zitplaatsen al bezet waren. Wij vonden dit heel vreemd, omdat een kippenbus altijd helemaal volgepropt wordt. Dit keer mochten er geen mensen staan in de bus, vanwege veiligheidsvoorschriften en controle op de busterminal. De buschauffeur wilde ons, en de overige extra passagiers, toch graag meenemen. Hij vertelde ons dat we daarvoor bij de brug, net buiten het busstation, op de bus moesten wachten. Buiten de poort, tien meter naast het station, stonden de andere passagiers al te wachten op de bus. Op dit punt werd de bus, zoals het een goede kippenbus betaamd, helemaal afgeladen met mensen en hun bagage. Dit voelde heel vertrouw voor ons. Gelukkig kwamen er na een half uur een paar plaatsen vrij, zodat we ook lekker konden zitten. Eenmaal bij de grens naar Mexico, werden we verzocht om even 18 euro per persoon af te tikken, om Belize te verlaten. Dit vonden we best veel geld, zeker omdat we het land slechts voor een paar uurtjes vanuit de bus bekeken hebben. Charlotte vroeg of de douanebeambte ons korting kon geven, waarop de man antwoordde: ‘Als jullie discreet kunnen zijn, dan kan dat geregeld worden’. We hoefden hier niet lang over na te denken, en betaalde de helft van de prijs. De taxirit hebben we zo weer terug verdiend.

Eenmaal in Mexico, moesten we (zonder Mexicaanse Pesos) bij het busstation zien te komen. Gelukkig wilde een aardige taxichauffeur, die met zijn vrouw en zoontje aan het rondrijden waren, ons meenemen om bij de bestemming wel te zien of we onze Belize dollars konden wisselen voor Mexicaanse Pesos. Dit leidde bij het busstation nog tot een aardige onderhandeling met een kerel van een reisbureau. Hij wilde graag iets bijverdienen, wij wilden niet te veel betalen. Na het wisselen hebben we de taxichauffeur betaald en vriendelijk bedankt voor zijn geduld. We hadden het idee dat ze het wel gezellig vonden om een praatje met ons te maken. Met een uitstekende bus kwamen we ‘s avonds rond 11.00 uur aan, in een leuk familiehostel in Tulum. De aardige eigenaar wilde ons alles laten zien en was erg trots op het door hem deels zelfgebouwde complex. De jacuzzi werd meteen aangezet, maar wij waren na 16 uur reizen versleten. Zonder avondeten vielen we als een blok in slaap.

De volgende ochtend merkten we al snel, dat veel backpackers vanuit Flores, hetzelfde hostel hadden gevonden. Gezellig om ze weer te ontmoeten. We kregen een lift van de eigenaar, richting het strand. Wat hadden we hier naar uitgekeken: prachtige witte stranden, een azuurblauwe zee en dit keer zonder zandvliegjes. We hoorden dat het op dit moment in Nederland rond de 30 graden is. Hier is de zeetemperatuur 30 graden! Toch vinden we hier verkoeling in, omdat het overdag wel 40 graden kan worden. Het klinkt warmer dan het is, of wij zijn inmiddels al gewend aan de tropische temperaturen. 25 graden klinkt voor ons als een aangename, koele dag. Dat zal weer wennen worden in Nederland.

De volgende twee dagen hebben we een fiets gehuurd om naar het strand te gaan. Acht kilometer heen en acht kilometer terug, een goede oefening voor als we thuis de fiets weer gaan gebruiken. Het was wel erg warm, zeker op de heenweg. Het vooruitzicht van een prachtige zee, maakte al veel goed. We waren erg blij met de fietsen, op de eerste dag zijn we van het strand teruggelopen naar het hostel. Dit was toch iets verder dan we dachten, zeker na een lange stranddag. Na de fietstochten terug naar he hostel, sprongen we bezweet onder de koude douche en wasten we onze shirts.

Bij het dorpje Tulum, bezochten we de derde Mayastad van onze reis. Het bijzondere van deze stad is, dat deze aan het water gelegen is. Hier kwamen de handelsroutes van de zee en het vasteland bij elkaar. Daarbij was Tulum een van de laatst bewoonde en gebouwde steden van de Mayas. Het massatoerisme heeft deze plaats duidelijk gevonden. Er zijn keurige wandelpaden aangelegd en het is niet mogelijk om de bouwwerken te beklimmen, zoals dit bij Tikal en Copán het geval is. Het is lastig om tussen de tienduizenden bezoekers een mooie foto van de ruïnes te maken. We ontmoetten een Belgische familie, die Geert ook kenden. Hoe groot ook, toch blijkt de wereld soms bijzonder klein te zijn.

Iedere avond zochten we een ander restaurantje. Helaas vonden we pas op de laatste avond een uitstekend vegetarisch restaurant. Er stonden bijzondere gerechten op de kaart. Het dessert was een huisgemaakte cacaobal, waarin zeven soorten vruchten en noten verwerkt waren. Delicious!