Falklands, South Georgia & Antarctica

Het was altijd al onze droom om naar Antarctica te gaan. Thuis hadden we van de rommelmarkt een boek over Antarctica gekocht. We keken er vaak stiekem in met het gevoel dat het een onbereikbare bestemming zou blijven. Na een bezoek aan een reisbureau in Ushuaia zagen we een interessante last minute. Het enige uitdagend was was dat we over 2 dagen gingen vertrekken en dat we als bonus ook naar de Falkland eilanden en South Georgia zouden gaan. We hadden ons nog geen voorstelling van deze eilanden gemaakt, dus wisten we niet wat ons te wachten stond.

Toen we op ons schip kwamen, stonden we versteld van de luxe aan boord. Alles was prachtig en uitstekend verzorgd. We hadden een kamer helemaal voorin het schip op het benedendek, met een eigen douche en wc. Het was de grootste kamer in deze prijsklasse en gaf dus genoeg ruimte om onze backpacks binnenstebuiten te keren. We voeren het Beagle kanaal uit, waarna we mochten aanschuiven aan het viergangendiner. Doordat we nog moesten wennen aan de schommelingen van de boot, hebben we niet veel gegeten.

De Falkland eilanden.

Na twee dagen op zee kregen we eindelijk land in zicht. We gingen met een zodiac (kleine rubberboot met buitenboordmotor) aan land. Na een lange wandeling in het berglandschap kwamen we bij een kolonie albatrossen en rockhopper pinguïns. Duizenden albatrossen lagen op hun nesten en pinguïns liepen hier tussendoor. Als de pinguïns iets te dichtbij de nesten van de albatrossen komen, dan moeten ze oppassen voor de snavel van de albatrossen. Het was een bijzonder plaatje om de dieren vanaf 1 meter te zien.

Na een heerlijke lunch mochten we opnieuw van het schip af. In de zodiac zagen we veel dolfijnen. Eenmaal op het land waren er duizenden pinguïns. Vier schillende soorten: koningspinguïn, magellanic pinguïns, rockhopper pinguïns en gentoo pinguïns De magellanic pinguïns lagen te broeden op hun eieren. Een skua’s vlogen over de pinguïns om eieren te stelen. Enkele van deze roofvogels lukte het om een ei te stelen, wat ze vervolgens opaten bij de zee. Veilig, zodat er geen andere skua’s aan hun prooi konden komen. Pinguïns zijn hele grappige dieren. Ze waggelen over het strand en ze zijn erg nieuwsgierig.

De volgende dag gingen we aan land in het stadje Stanley. Dit is de enige plaats van betekenis op de Falklands. De huisjes hebben gekleurde daken, wat er vanaf een afstand heel vrolijk uitziet. Na een heerlijke chocoladelunch in een chocolaterie, moesten we eerder terug aan boord, omdat de wind enorm in kracht was toegenomen. Er werd gewacht op het juiste moment om ons met de laatste zodiac weer aan boord te krijgen. Inmiddels was het windkracht 11, waardoor er overleg met de kapitein gevoerd werd om een besluit te nemen. De zodiac waarin wij zaten lag in de luwte, waardoor we nog niet wisten hoe het er bij het schip aan toe ging. Na een uur wachten, vroeg de kapitein aan onze expeditieleider of zijn team klaar was om de overtocht naar het schip te maken met de zodiac. Toen deze aangaf dat iedereen klaar stond, zei de Russische kapitein: “Oke, let’s dance!” Bij aankomst op het schip stond iedereen op het dek om te zien welk spektakel er zich buiten afspeelde. Omdat het water wel 2 meter op en neer ging, was het goed timen om op de loopbrug te stappen. We stonden tot onze knieën in het water en hielden er een natte broek en schoenen aan over, maar een spannende ervaring om mee te maken.

South Georgia

Na twee zeedagen kwamen we aan in South Georgia. We waren gewend aan het leven op zee en voelden ons als een vis in het water. De driemaal daagse geserveerde luxe maaltijden droegen daar natuurlijk ook aan bij. Daarnaast worden ook drie keer per dag, om ons extra te verwennen, luxe tussendoortjes geserveerd. Van sandwiches en taartjes tot mosselen en sushi. Tijdens diverse presentaties van de leiding hebben we een klein beeld gekregen van wat ons te wachten stond. De expeditieleider zei: ‘Het mooiste moment van de reis is voor mij om jullie gezichten te zien stralen als we bij South Georgia aankomen!’ Hij had helemaal gelijk. South Georgia is fantastisch mooi! We zijn in drie dagen op zes verschillende plekken geweest. Op de boot hebben we veel verhalen gehoord over ontdekkingsreizigers; o.a. Shakelton, Mawson, Scott en Amundson. Interessante en leuke verhalen. Shakelton heeft tijdens een expeditie naar Antarctica hulp gezocht bij een walvisstation op South Georgia, nadat hij op Elephand Island was gestrand. Zaterdag hebben we een ander walvisstation bezocht (in Grytviken), hier lagen nog veel walvisbotten op de grond. Tussen de restanten van het walvisstation liggen zeehonden en zeeleeuwen. Koningspinguïns liepen er ook tussendoor.

Zondag gingen we aan land in Stormnest. Hier bevind zich het walvisstation waar Shakelton destijds hulp heeft gezocht. In de ochtend zagen we hier opnieuw honderden zeehonden en zeeleeuwen aan de kant. De mannetjes waren agressiever dan de dag ervoor. We mochten niet te dichtbij komen. De vrouwtjes hadden jongen bij zich. We zagen ze drinken aan hun moeders’ borst. We zagen enkele koningspinguïns. Na een paar foto’s gemaakt te hebben van deze mooie plek zijn we naar de Shakelton waterval gelopen. Gelukkig hadden we onze laarzen aangehouden. Het was moerassig en we liepen regelmatig door kleine riviertjes.

Na de lunch kregen we te horen, dat het harder is gaan waaien. Helaas is het niet mogelijk om naar st. Andrews Bay te gaan en dat we uitweken naar Godthul om te kijken of we daar wel aan land zouden kunnen.

Om 17.00 uur stonden we aan land in Gothul. Een mooie afwisseling wat langschap betreft. Een smal strand wat overgaat in ruig duingebied, waarbij een mooie klim gemaakt moest worden om boven te komen. Onderweg was het uitkijken voor de zeeleeuwen en zeeolifanten die in het hoge gras lagen. Omdat deze dieren zo stil liggen, lijken ze op grote stenen. Het kwam regelmatig voor, dat we plotseling een van deze dieren tot op een meter benaderd hadden, voordat we ze opmerkten. We hielpen nog twee oude vrouwtjes, die uiteindelijk ook de top bereikten. Het uitzicht was prachtig. Omdat we op het strand veel foto’s maakten van een aantal Skua’s, die een overleden zeeleeuw oppeuzelden, kwamen we boven te laat aan voor de wandeling. Toch was het uitzicht op de plek waar wij stonden ook al prachtig. De zon ging onder achter de besneeuwde bergen.

Maandagmorgen vroeg gingen we aan land op Gold Harbour. Hier troffen we duizenden koningspinguïns aan, samen met veel zeeolifanten. De laatstgenoemde liggen eigenlijk de hele dag stil op het strand, maken soms wat ruzie met hun buurman en gooien zo nu en dan met hun flipper wat vers zand op hun rug als bescherming tegen de zon. Ook troffen we hier en daar een verdwaalde zeehond aan. Het was niet mogelijk om een grote wandeling te maken, omdat de stranden te dichtbevolkt werden door de verschillende dieren. Toen we op het strand zaten, waggelden de pinguïns letterlijk voor onze neus onderweg van en naar het verfrissende water. Echt heel bijzonder om je tussen deze grappige dieren te bevinden. Sommigen zijn zo nieuwsgierig, dat ze je dicht benaderen. Waarschijnlijk vinden ze de weerspiegeling van de zon in de lens van onze camera interessant, of zien ze hierin hun spiegelbeeld.

Een van de hoogtepunten was een landing op St. Andrews Bay. Dit is een van de lastigste plaatsen om aan land te komen, door de sterke wind en stroming die hier heerst. Gisteren konden we hier niet aan land gaan. Een expeditieleider was hier in de 16 jaren slechts vier keer aan land geweest. Ook hier hadden we weer veel te danken aan onze kapitein. In de ochtend had hij namelijk van een ander schip nog te horen gekregen, dat zij deze plaats hebben moeten verlaten, zonder aan land te zijn geweest. De wind was gelukkig gaan liggen, zodat we deze unieke plaats konden bewonderen. We zagen 250.000 koningspinguïns, duizenden zeeleeuwen en zeeolifanten. Iedereen was door het dolle heen, omdat dit een van de bijzonderste plaatsen op South Georgia blijkt te zijn.

Na deze ervaring toasten we met z’n allen op het dek van het schip, wat wel een beetje fris was. Gelukkig gaf de warme chocolademelk met Baileys Charlotte een warm gevoel. Erik moest het doen met een koude rode wijn. De avond werd afgesloten met een karaoke, we kwamen er achter dat het keukenpersoneel een aardige noot kon zingen. Dit in tegenstelling tot de meeste passagiers die zich op het podium waagden.

Antarctica

Na twee dagen door de Scotia Sea te hebben gevaren, mochten we op donderdag eindelijk van de boot af. We kregen een zodiac trip langs de kust van Elephant Island. Op dit eiland had Shakelton een primitief onderkomen gebouwd met zijn manshappen, die hier enkele maanden in de koude hebben moeten doorbrengen. Met de zodiac voeren we door de van de gletsjer afgebrokkelde ijsstukken. Op de rotsen stonden veel ‘shinstrap pinguïns’. Deze grappige diertjes waggelen in kleine groepjes van de rotsen naar beneden, wachtend op een grote golf, waar zij vervolgens achter elkaar in springen. De sneeuw in de kolonie is bruin geworden van de uitwerpselen van deze vogels. We waren blij met de in Ushuaia gehuurde skibroeken, waaronder we ook voor de eerste keer op deze reis ons thermo ondergoed droegen.

Vrijdagmorgen werden we om zes uur gewekt om van het mooie uitzicht in de Antarctic Sound te kunnen genieten. Dit is een kleine zeestraat die tussen het Antarctisch schiereiland en een aantal kleinere eilanden ligt. Charlotte gebruikte deze tijd liever om nog een uurtje extra te slapen. Gelukkig heeft Erik weer veel foto’s gemaakt van het bijzondere uitzicht vanaf het schip. We gingen aan land op Brown Bluff. Hier zijn we een berg op gelopen. Hiervandaan genoten we van een prachtig uitzicht over de Weddelzee. Daar waar de ondergrond ijzig was, gleden we zo nu en dan weg. Ook troffen we hier voor het eerst de Adele pinguïn aan, die alleen voorkomt op Antarctica. Die wonen hier samen met de gentoo pinguïn. We vonden nog een aantal mooie stenen, die we stiekem meegenomen hebben. Aan de kust hingen grote ijspegels onder aan het pakijs, als ware kunst galerij. De ijspegels groeien daar waar het zeewater het pakijs heeft doen smelten. Zoals altijd probeert Charlotte zich vijf minuten voordat we terug moeten, nog naar de uithoek van het strand te begeven om er zeker van te zijn dat ze op de allerlaatste zodiac terug komt richting het schip. We benutten onze tijd hierdoor dus optimaal.J

In de middag kregen we een zodiac cruse, waarbij we met de kleine rubberbootjes een tocht langs de kusstrook maakten. Hierdoor kom je weer op andere plaatsen, die je vanaf het land niet zou kunnen bereiken.

Aan het einde van de middag was het dan eindelijk zover. Na twee keer uitgesteld te zijn, ging de “Polar plunge” echt beginnen. De “polar plunge” is iets wat weggelegd is voor de aller-dappersten. Om vijf uur werd de oproep gedaan via het luidsprekersysteem van het schip. Iedereen die durfde  mocht zich melden aan de side-gate van het schip. Erik was een van deze dappere helden, die gekleed in een badjas, badslippers en een warm muts zich richting de side-gate begaf. Hier stonden ongeveer 20 medewaaghalzen, die stonden te popelen om in het ijswater te springen. Omdat het water zout is, ligt de temperatuur van het water onder het vriespunt. Na een aantal springers was het mijn beurt om de sprong te wagen. De sprong was kort, evenals het verblijf in het water. Ik had natuurlijk niet verwacht dat het water warm zou aanvoelen, maar was toch redelijk geschokt oor deze koude plons. Gelukkig hadden alle zwemmers een touw om hun middel, waaraan ze door twee bemanningsleden werden teruggetrokken naar het schip. Ik rende de trap op, vergetend nog vastgebonden te zijn aan het veiligheidskoord. Het touw werd snel losgemaakt, waarna een warme handdoek, badjas en een koude vodka mij weer deden opwarmen. Al met al een fantastische ervaring.

’s Avonds hadden we een barbecue op het achterdek van het schip op de mooiste locatie die je je hiervoor kunt voorstellen. Om ons heen dreven ijsschotsen met pinguïns erop en vlogen verschillende Antarctische vogels. Het uitzicht op de gletsjers en besneeuwde bergen was adembenemend. De kapitein hield het schip op een vaste positie, waarbij hij ervoor zorgde dat het schip langzaam roteerde, om ons hierdoor van een prachtig panoramisch uitzicht te voorzien. Terwijl de zon langzaam onderging werd er op het achterdek gedanst en maakte iedereen veel lol met elkaar. We waren nog het meest verrast door onze ornitholoog die de meest vreemde capriolen uithaalden en danste als een pinguïn.

Zaterdagmorgen hebben we een zodiac cruse gemaakt langs Kinnes Cove en de Madder Cliffs. Het was een zonnige ochtend, waardoor we weer een heel ander beeld kregen van de bevroren Antarctische wereld. We voeren langs enorme gletsjers, sommigen wel enkele kilometers breed.

’s Middags gingen we aan land op Gourdin Island. De groep werd in tweeën gedeeld. Wij mochten met de eerste groep mee het eiland op. We werden gelijk verwelkomd door een weddelseal. De meeste pinguïns lagen op een ei, dat we regelmatig te zien kregen. De pinguïns waren druk bezig met het veroveren van steentjes. Ze stelen steentjes van elkaar om ze vervolgens op hun eigen nest te leggen. In het water zag je de weerspiegeling van de pinguïns. Boven op de rots genoten we van het mooi uitzicht over dit eiland en er werden mooie verhalen verteld door David.

’s Avonds werden we verrast met een uitgebreid chocolade dessert. Er waren veel verschillende chocolade taarten, bonbons, ijs, etc. We hebben ons misselijk gegeten aan de chocolade. Vervolgens konden we uitbuiken bij een film. We hadden zelfs geen trek meer in een koekje!

Zondagochtend werden we vroeg gewekt: 6.00 uur. We wilden onze laatste dag aan land zo goed mogelijk benutten. Na een heerlijk ontbijt gingen we aan land op Desception Island. Dit is een vulkanisch eiland, waarbij de kraterring op één plaats is ingestort, waardoor de vulkaan is volgelopen met water. We hadden ons ingeschreven voor de lange wandeling en mochten als eerste van het schip af. Van Robbert (een vriendelijke oogarts), kregen we aan land een beetje zonnebrandcrème, omdat we dat in alle haast vergeten waren mee te nemen. Het was een heel zonnige ochtend, waardoor we tijdens de wandeling van prachtige vergezichten genoten. De wandeling ging over verschillende soorten terrein, variërend van zwart zand tot witte sneeuw. Op de top van de krater hadden we een adembenemend uitzicht, over het meer in de vulkaan en ook over het uitgestrekte water daaromheen. Op de terugweg wandelden we langs ‘Neptune’s Window’; een stuk waar de vulkaankrater een stuk lager is. Dit geeft de illusie van een raam. Op het strand lagen nog verschillende attributen die afkomstig waren uit de tijd van de walvisvaarders, van walvisbotten tot ingestorte huisjes. Omdat de wandeling langer duurde dan gepland, was er niet zo veel tijd meer om de half vergane gebouwen van dichtbij te bekijken. Wel zijn we nog in een oude opslagsilo geweest, waar een laag ijs in stond. De akoestiek in de silo was bijzonder.

Tijdens de lunch voeren we naar ‘Half Moon island’, onze laatste stop tijdens deze onvergetelijke reis. Dit eiland heeft van boven gezien de vorm van en halve maan. Het eiland was bedekt met een mooie dikke laag sneeuw. We besloten om met de gids Laurie Dexter mee te gaan, omdat ons was verteld dat het een korte wandeling zou worden. Er werd dan ook gestart met een heel groot deel van alle reizigers. Al vrij snel veranderde de besneeuwde ondergrond in een terrein waar je bij haast iedere stap tot je knieën tot in de sneeuw zakte. Hoe verder we vorderden richting de top, hoe minder mensen er overbleven in de wandelaarsgroep.  We bereikten uiteindelijk met ongeveer 15 mensen de top, waar we werden beloond met een prachtig uitzicht over de witte wereld. Naar beneden was een stuk minder vermoeiend omdat we op onze kont de berg afgleden. Na de wandeling tot aan de berg op een uithoek van de halve maan, kwamen we op de andere uithoek. Hier troffen we een pinguïnkolonie aan. Helaas bleef er door de lange wandeling niet veel tijd over om hier bij stil te staan. We maakten nog snel een aantal foto’s en gingen na een mooie, inspannende dag (je raadt het al….) met de laatste zodiac weer terug naar het schip.

We kijken terug op een onbeschrijfelijke reis, waarin al onze verwachtingen zijn overtroffen. De reis zou voor ons niet compleet zijn geweest zonder de prachtige eilanden van South Georgia en de Falklands. Ook de leuke groep passagiers maakte het verschil. Verder hebben we het enorm getroffen met het mooie weer: veel zon en weinig wind.

Het is een lang verhaal geworden, wat zelf nog een ingekorte versie is van ons totale reisverslag ;-). We hebben heel veel gezien, beleefd en gevoeld en zijn blij dat we deze reis samen gemaakt hebben!