Pucón

Na een goede busrit (jaja we bussen wat af..) zijn we in Chili aangekomen. De grenscontrole was nog even spannend, want we wisten niet helemaal zeker of we ook de op de markt in El Bolson gekochte jam mochten meenemen. Het is niet toegestaan om verse groenten of fruit mee te nemen. Ook een hele lijst met spullen van organische herkomst mag de grens niet over. De speurhond sloeg niet aan bij onze tassen, dus waren we klaar om Chili in te komen. In Osorno verbleven we 1 nacht in een hostel, omdat we vanuit Argentinië geen busticket naar Pucón konden kopen. Een schattig oud vrouwtje ontving ons en wilde de hele avond Spaans met ons praten. De supermarkt was dichtbij, de prijs van chocolade was gunstiger dan in Argentinië, dus wij waren in onze nopjes. In de grote keuken bereiden we een heerlijke bife de lomo. De volgende middag kwamen we aan in Pucón, een gezellige stad aan het Villarriccameer en dichtbij de Villarricavulkaan.  Omdat we bij het Eco-hostel, waar we de komende dagen zullen verblijven, vernamen dat het weer ging omslaan, besloten we dezelfde avond naar een van de warmwaterbronnen te gaan. Het was heerlijk warm water, van waaruit we een prachtig uitzicht op de heldere sterren hadden. We waren na twee reisdagen echt toe aan zo’n lekkere ontspannende avond.  De Pozones warmwaterbronnen zijn de grootste en mooiste in de regio, met wel zeven verschillende baden. Omdat we het lekkere water niet meer uit wilden, hebben we er maar twee gezien.

In het hostel hebben we een wat ouder vriendelijk Duits echtpaar leren kennen. We delen met hen regelmatig eten, zodat we allemaal een volledige maaltijd kunnen nuttigen. Ze vroegen ons mee om in de omgeving een aantal watervallen te gaan bezichtigen. Omdat we voor die dag nog geen plannen hadden en we wel in zijn voor een avontuur, zijn we met hen mee gegaan. De watervallen waren erg mooi, waarbij we soms over hekjes klommen om een nog mooier uitzicht te krijgen. De man bleek een professor in microbiologie te zijn, hij kon uren praten over bacteriën, schimmels en paddenstoelen die we tijdens de wandeling tegenkwamen. Tijdens het avondeten deelden wij onze handgemaakte hamburgers in ruil voor een heerlijk glas Chileense wijn en olijven.

We hadden verwacht dat oudejaarsdag anders zou zijn dan in Nederland. Het weer was weer iets beter dan de dagen ervoor, waardoor de enige optie om vulkaan Villarrica te beklimmen de oudejaarsdag was. Om zes uur werd de wekker gezet en om half zeven vertrokken we met een busje naar de vulkaan.  De skilift was niet in werking, dus begonnen we de beklimming  op 1400 meter hoogte met een veel te zware rugzak. De rugzak was gevuld met uitrusting die volgens de gids (Pablo) nodig was tijdens de beklimming. Het eerste stuk ging over vulkaanzand en rotsen. Na een uur hadden we een korte eetpauze, waarin we een banaan aten. Normaal houdt Charlotte niet van bananen, maar deze smaakte haar bijzonder goed. Na weer een uur klauteren mochten we ons omkleden. De gaiters (beenbeschermers tegen regen), de krampas (klimijzers), de helm en de ijsbijl gingen eindelijk uit de tas om gebruikt te gaan worden. Na uitleg over het gebruik van de uitrusting vervolgden we onze klim, nu over sneeuw en ijs. We gingen ons beter voelen en het klimmen ging ons goed af. Het uitzicht was fenomenaal, omdat we de wolkengrens waren gepasseerd en een groep andere vulkanen in de verte zichtbaar werd. Van onze groep van tien klimmers, waren wij samen met een chagrijnige Duitse man nog de enige die de klim volhielden. De overige klimmers waren gedurende tocht met andere gidsen afgedaald. Na weer een uur zigzaggend de berg op klimmen, kregen we de langste pauze van de expeditie: 10 minuten, waarin we met gemak een heel brood met kaas en jam opaten. Het volgende uur omhoog nam de wind in kracht toe en verslechterde de conditie van de ondergrond. Op sommige stukken moesten we leunend op de ijsbijl wachten, zodat de gids ons een voor een door de lastige passages kon leiden. Op 2500 meter hoogte en 300 meter voor de kraterrand besloten de gidsen niet verder te gaan, omdat de ondergrond te ijzig was op het laatste steile stuk omhoog. Ook zagen we dat twee professionele klimmers, die 150 meter hoger waren geklommen, weer afdaalden. We gaven onze benen even rust en genoten van het mooie uitzicht. De afdaling ging een stuk sneller, zeker omdat we vanaf halverwege de afdaling weer van uitrusting wisselden. Hier hadden we lang naar uitgekeken: de afdaling per slee :D Dit was fantastisch mooi! Met de ijsbijl moest je continu blijven remmen om niet te snel te gaan. Pablo ging voorop en maakte een spoor, waarin we hem probeerden te volgen. Dit lukte niet altijd, waardoor we met regelmaat uit de bocht vlogen. Van deze snelle afdaling hebben we enorm genoten. Het was gieren en brullen! Dit maakte het niet bereiken van de krater helemaal goed!

Omdat het aan het einde van de middag begon te regenen, vonden we het een goed idee om uitgebreid te koken. Ons oudejaarsavonddiner was een grote lasagne met verse groenten en als dessert yoghurt met verse aardbijen en bosbessen. Om 22.00 uur stopte het met regenen en konden we eindelijk met een groepje uit het hostel naar buiten, met een zak chips en een fles champagne. Op het strandje verzamelden zich duizenden Chilenen die zich met gekleurde lampjes, vreemde hoeden en bijzondere pruiken hadden uitgedost. Het vuurwerk was veel grootser dan we ons hadden voorgesteld. De sfeer was uitstekend en we vinden het heel leuk om oud en nieuw een keer op een andere manier gevierd te hebben.

!!! WE WENSEN JULLIE ALLEMAAL HET BESTE TOE VOOR HET NIEUWE JAAR!!!