Cartagena

Vanuit Taganga vertrokken we met een minibusje naar Cartagena. Cartagena is de oudste stad van Colombia en is in 1533 gesticht. We werden overweldigd door de prachtige koloniale, gekleurde gebouwen. Het oude centrum bestaat uit een wirwar van smalle straatjes die vaak uitkomen op een gezellig pleintje. Ons hostel was gelegen aan Plaza de la Trinidad, een gezellig pleintje, waar veel locals elkaar ’s avonds opzoeken om met elkaar te eten en te drinken. Er worden allerlei gerechten en drankjes geserveerd, die worden klaargemaakt waar je bij staat. Bijna alles wordt wel gefrituurd, waar we niet altijd trek in hadden. In ons hostel kregen we een traditioneel ontbijt geserveerd. Iedere dag werd een andere specialiteit bereid. Zo kregen we gefrituurd ei, omhuld met maïsdeeg of een, eveneens gefrituurde, kaaskoek. Heel leuk, maar ’s morgens best zwaar op de maag. Tussen de middag vonden we weer een Duitse bakker, waar uitstekend bruin brood gebakken werd. In de oude stad vonden we heel veel moderne winkels. Een grappig contrast nietwaar? Charlotte was dan ook helemaal in haar nopjes, zeker toen ze de Desigual winkel vond. We hebben een leuk gekleurde tas gekocht, een typische tas voor deze regio in Colombia. Het schijnt erg moeilijk te zijn om zo’n tas te maken.

Het was een leuke verrassing dat het festival ‘Sail 2014’ precies plaatsvond in de dagen dat we Cartagena bezochtten. Er lagen veel zeilschepen in de haven, waaronder twee enorme marinezeilschepen. Een uit Brazilië en een uit Mexico. Het Braziliaanse schip, de ‘Cisne Branco’ is in 2000 in Amsterdam gebouwd. Een slimme frisdrankverkoper kon voor ons nog wel twee kaartjes regelen om deze schepen te kunnen bezichtigen. Geen idee waar hij de kaartjes vandaan haalde, maar binnen 2 minuten hadden we beide een kaartje van hem gekocht voor 1 euro per stuk. Hij blij en wij ook blij. De volgende dag was de rij voor de bezichtiging gelukkig een heel stuk korter. We mochten alleen op het bovendek, desalniettemin erg mooi om te zien. Alles was netjes geboend en gepoetst en de touwen waren mooi geknoopt. De marine gebruikt deze schepen om de mariniers te trainen en hen de klassieke technieken van het zeilen en zeeleven bij te brengen. Wij waren, zoals wel vaker, ook een toeristische attractie voor de lokale bezoekers. Ze wilden met ons op de foto en vaak ook een praatje met ons maken, over ons leven in Nederland en onze reis. Zelfs een van de officieren was erg geïnteresseerd, we hebben nog een tijdje met hem gesproken. In 2015 komt hij met dit Mexicaanse schip naar Nederland, wanneer ‘de Sail’ weer in Amsterdam plaatsvindt.

Wíj zeilen morgen naar Panama. Daarvoor moeten we nog een paar keer naar de pinautomaat, naar het wisselkantoor (omdat we voordeel hebben wanneer we in Dollars betalen), inkopen doen en langs de immigratie. Toen we met de taxi werden afgezet, vertelde de taxichauffeur dat het kantoor op zaterdag gesloten is. Gelukkig kent onze kapitein (Davíd), wat belangrijke mensen. In een dure auto kwam precies op tijd, een ambtenaar aangereden, die vervolgens de deur van het douanekantoor opende. Het was een schitterend pand, in de stijl van de stad. In luxe onderuitzakstoelen hebben we anderhalf uur gewacht, totdat Davíd opgewekt terugkwam met dertien gestempelde paspoorten. We konden vertrekken!