Copacabana & Isla del Sol

We hebben één nacht doorgebracht in Copacabana, voordat we met de boot naar Isla del Sol vertrokken. Isla del Sol is een eiland in het Titicacameer, waarop geen gemotoriseerd verkeer te vinden is. Al het vervoer gebeurt per ezel, zo ook onze rugzakken, die naar ons hostel boven op het eiland gebracht werden door een sterke viervoeter. Op het eiland wonen een paar honderd families, die op traditionele wijze leven. Veel van hen hoeden schapen, lama’s, varkens of koeien. Een ander deel werkt in de visserij. Ook vinden tegenwoordig veel inwoners werk in de toeristische sector; op het eiland zijn heel veel restaurantjes en hostels te vinden, evenwel worden veel souvenirs verkocht. Isla del Sol was in de 15e eeuw erg belangrijk voor de Inca’s. Volgens één van de Incalegendes zijn de zon en de maan ontstaan in dit meer. Er zijn op het eiland verschillende ruïnes te bezichtigen.

Op advies van een jongen uit La Paz, hadden we voor het verste hostel gekozen, boven op de berg. We hadden daardoor een fenomenaal uitzicht over het Titicacameer. De prachtige zonsondergang was te zien vanuit onze slaapkamer. Op dit eiland zijn we heerlijk tot rust gekomen en hebben we twee boeken uitgelezen. ’s Avonds klommen we met twee Duitse meiden naar het hoogste punt van het eiland, om een nog mooiere zonsondergang te kunnen bekijken. Ook hebben we een dagtocht gemaakt van ongeveer 20 km, bergop, bergaf over een Inca trail. Deze wandeling was werkelijk prachtig. Onderweg wisselde het landschap tussen bergen, bossen, stranden, kleine dorpjes en ruïnes. Het uitzicht over het meer veranderde voortdurend. We liepen van het zuiden van het eiland naar het noordelijkste punt over de bergen. De terugweg was langs het strand, waarbij we veel dorpjes passeerden. Halverwege onze tocht kwamen we aan in een gezellig dorpje aan de kust. Alle restaurantjes waren helaas gesloten. Gelukkig zagen we op het strand een groep etende jongeren, waarop we zijn toegelopen. Er was voor ons nog een restje in de pan over; we genoten van een heerlijke soep en een smakelijk stuk vlees. Hierna konden we weer verder wandelen. Bij het volgende dorpje heeft Erik gezwommen in het hoogstgelegen (bevaarbare) meer ter wereld. Het ligt op bijna vier km hoogte. Het water was lekker verfrissend. We vervolgden onze mooie wandeling, maar aan het einde van de dag  sloeg de vermoeidheid toch weer toe. Een kilometer voor ons hostel ploften we neer in de zachte stoelen van een restaurantje om een heerlijke versgeperste jus d’orange te drinken. Hiermee konden we de laatste kilometer afleggen. Na drie heerlijke dagen verlieten we het eiland weer per boot. De berg af hebben we onze backpacks zelf gedragen. :-) Toen de boot bijna in Copacabana aankwam, maakte de kapitein een stuurfout. We botsten frontaal op een andere boot. Wij hadden geen schade, de andere boot was aan stuurboordzijde redelijk beschadigd. Ze konden hun vaart wel voortzetten, ondanks de grote deuk en het gebroken raam. De schippers leken zich niets aan te trekken van het incident, blijkbaar zijn dergelijke botsinkjes hier aan de orde van de dag.