Cusco & Machu Picchu

Gelukkig hebben we tijdens de busrit niets gemerkt van de stakingen. Samen met Lorna, een Amerikaanse waarmee we een aantal dagen zijn opgetrokken, hebben we deze reis gemaakt. Van een andere backpacker, die een aantal dagen eerder wel de reguliere route heeft genomen, hoorden we dat het er op de punten waar het verkeer geblokkeerd wordt, niet zo zachtzinnig aan toe gaat. Stenen worden gegooid naar taxi’s die passagiers langs de blokkade willen vervoeren. Hetzelfde gebeurt met bussen, die de blokkade willen passeren. Er was zelfs geschoten op één van de passerende bussen. We zijn blij dat we voor de veiligere, langere route gekozen hebben. In Cusco hebben we met z’n drieën geslapen in een slaapzaal. Lorna bleek erg goed in het vinden van uitstekende restaurantjes.

Naar Cusco komen de meeste toeristen maar voor één bezienswaardigheid. En nee, dat is niet de chocoladeworkshop waar Charlotte het al maanden over heeft. Het was overigens, wel een superworkshop, waarbij we zelf chocolade gemaakt hebben, beginnend met de cacaoboon. Die moet na de fermentatie eerst worden geroosterd, om vervolgens gepeld en gemalen te worden, totdat de cacaomassa ontstaat. Deze wordt in 24 uur in een machine, met suiker tot een heel gladde massa gemalen. Hierna maakten we van de chocolademassa heerlijke bonbons, met verschillende vullingen. Het eindresultaat was twee zakjes met prachtige bonbons, waar we nu lekker van gaan genieten. Een zakje met 70 % pure chocoladebonbons (Charlotte) en een zakje met melkchocoladebonbons (Erik).

Waarvoor eigenlijk alle toeristen naar Cusco komen? Om vandaar een excursie naar de Machu Picchu te maken. Machu Picchu is een stad van de Inca’s, de beschaving die tussen 1430 en 1530 leefde in en rond het Andesgebergte. Er bestaan verschillende theorieën over de functie van Machu Picchu, echter geen van deze geeft met zekerheid aan waarvoor de stad werkelijk gebruikt werd. Ook is niet duidelijk, waardoor de Inca’s Machu Picchu verlaten hebben. Wij wilden deze bijzondere stad, die uitgeroepen is tot één van de zeven moderne wereldwonderen, ook een bezoek brengen. De klassieke incatrail is erg populair, waardoor er een enorme wachtlijst is om je hiervoor in te schrijven. We hebben voor een alternatieve excursie gekozen, die bovendien een stuk voordeliger is. Om 8.00 uur zaten we in een minibusje, wat ons, na uren van kronkelwegen door de bergen, om 16.30 uur afzette in Hidroelectic. Hiervandaan kun je met een trein of te voet (over het treinspoor), naar het plaatsje Aguas Calientes. Het busje kwam veel te laat aan. We liepen daardoor in het donker en in de stromende regen, over het spoor naar het toeristische dorpje aan de voet van de Machu Picchu. Samen met twee Braziliaanse zijn we vooruitgelopen op de langzaamlopende groep, die van ieder plekje een foto wilde maken. Toen we na tweeënhalf uur doorstappen eindelijk aankwamen, waren we drijfnat. De regen had zich zelfs door onze Gore-Tex jassen heen weten te wringen. Zelfs de spullen in onze dagrugzakken waren door de plastic regenhoes heen nat geworden. Gelukkig mocht Charlotte een legging lenen van een aardige Braziliaanse meid. ’s Nachts hebben we al onze kleding uitgehangen in het hotel, hopende dat het de volgende morgen om 4.00 uur wel droog zou zijn geworden. Helaas was dat niet helemaal gelukt en begonnen we in onze klamme kleding, aan de klim richting de Machu Picchu. Het regende gelukkig minder hard dan de avond ervoor. Boven op de berg waren we weer doorweekt, deels door de regen en deels door ons eigen zweet. Het is namelijk een behoorlijke en inspannende klim. Gelukkig werd het om 6.00 uur droog…..voor twee uurtjes. We kwamen als één van de eersten aan bij de Zonnepoort, waar we genoten van een prachtig uitzicht: mist die alles bedekte onder een mysterieuze witte deken. We waren op zijn zachts gezegd toch enigszins teleurgesteld. Diep in de buidel getast, regen getrotseerd en vroeg in de nacht 1350 meter geklommen….om wolken van dichtbij te bekijken. We hebben hier toch met een groep backpackers om kunnen lachen. Om onze teleurstelling te verdrijven, maakten we foto’s van prachtige bloemen en vogels. Rond een uur of negen vielen er gaten in het wolkendek en wij sprongen een gat in de lucht. We maakten in de korte tijd dat de Machu Picchu zichtbaar werd, snel een foto. Binnen 10 seconden kon het beeld weer totaal anders zijn. Wolken bedekten of onthulden delen van de stad en de bergen. We begonnen steeds meer te genieten van het uitzicht en de bijzondere locatie, niet gehinderd door de regenbuien. Als de wolken wegtrokken, zagen we de terrassen en de stad liggen; ook al geven de ansichtkaarten die overal worden verkocht een ander beeld van deze plek.  De grootte van de stad en de bijzondere ligging, hoog in de bergen, maakten dit voor ons toch tot een speciale beleving. Tijdens de terugweg genoten we van de prachtige omgeving. Spitse bergen, begroeid met allerlei tropische planten vormden het decor van onze drie uur durende wandeling. Het eerste uur van de wandeling was de afdaling over een klein deel van de incatrail. De Inca’s hebben hard gewerkt aan een prachtige trap, de treden hiervan zijn niet allemaal gelijk in hoogte. De laatste twee uur liepen we langs het treinspoor terug. Zo nu en dan moesten we aan de kant gaan voor een langzaam rijdende trein. We waren gewend aan de regen en genoten desondanks van het prachtige uitzicht. Gelukkig konden we na de tocht rustig op adem komen, samen met drie Chileense jongens, onder het genot van een kop heerlijke thee. De minibus bracht ons weer terug naar Cusco, waar we naar een zeven uur durende rally, moe maar voldaan aankwamen.