Laguna de Apoyo

Om in de apenfamilie te blijven, verhuisden we van Granada naar Laguna de Apoyo, van de Bearded Monkey naar de Monkey hut. We vonden een prachtige kamer met uitzicht over de lagune. Het duurde niet lang, voor we aangename verkoeling vonden in het water. Het was een uitstekende locatie en we waren op dat moment de enige gasten. Met een kayak peddelden we langs de kust om te onderzoeken of het bij andere hostel wat levendiger was. En, we waren ook op zoek naar een plek waar we het WK konden volgen. Nog geen honderd meter verder troffen we een hostel, waar een Belgische medewerker ons verzekerde dat we de wedstrijd van het Nederlands elftal tegen Spanje konden volgen op een groot scherm. Bovendien was dit hostel drukker bevolkt, heerste er een gezellige sfeer en stonden overal prachtige bloemen. Kortom, een prachtige locatie waar we de volgende dag naartoe verhuisden. Er was nog net een bedje voor ons vrij, zo druk was het. Veel mensen waren hier ook speciaal naar toe gekomen om het WK te kijken. Van de openingswedstrijd tussen Brazilië en Kroatië, zagen we alleen de tweede helft. Op een klein computerscherm via een internetverbinding. De rechten voor het uitzenden van de wedstrijden waren een dag voor aanvang van het toernooi ingetrokken. Veel mensen die een duur abonnement en satellietinstallatie hadden aangeschaft, velen speciaal voor deze gelegenheid, zaten nu met de handen in het haar. De Franse eigenaar van het hostel heeft anderhalf uur in de wacht gestaan om een oplossing te vinden. De volgende ochtend vroeg stond er een mannetje op de stoep, die met een ander systeem ervoor zorgde dat het WK gekeken kon worden. Iedereen was blij en opgelucht. Wij ook, de wedstrijd tegen Spanje wilden wij natuurlijk niet missen. Om tien voor één in de middag, zaten we onder de palmbomen, samen op de eerste rij. Nog twee Duitsers en een Duits-Nederlands meisje waren ook voor Oranje. De rest van de groep kijkers was voor Spanje. Toen de Spanjaarden (natuurlijk geheel onterecht) op voorsprong kwamen, klonk er van achter ons een oorverdovend gejoel. Gaandeweg de wedstrijd werd het steeds stiller achter ons. Met gemak overstemden de vijf Oranjesupporters de rest van de groep, bij de prachtige gelijkmaker. Tijdens de rust natuurlijk even de spanning van ons af gezwommen in het meer. Direct nadat de tweede helft was begonnen, was de spanning ook weer terug. De adrenaline voelden we overal. Duidelijk dat wij hier enorm van hebben genoten! Het ene doelpunt was nog mooier dan het andere. De Nicaruanen kunnen nu vast en zeker, ook in het Nederlands, tot vijf tellen! ’s Avonds kregen we een gratis cocktail om de winst te vieren.

Rond zeven uur voeren we met een mooi versierde boot, inclusief jacuzzi, de lagune op voor de full moon party. Met een groep van ongeveer vijfentwintig reizigers, hadden we heel veel lol. Aan de andere kant van het meer, ging de boot voor anker. Iedereen sprong in het water, er werden salto’s gemaakt van de duikplank op de boot en de surfplank was ook een groot succes. We probeerden er zo lang mogelijk op te blijven staan, totdat een ander deze positie overnam. Het meisje achter de bar was erg vriendelijk, je mocht de samenstelling van de Nica Libre (Nicaruaanse rum met cola) zelf bepalen. Het was dus al snel erg gezellig! Charlotte had niet eens gemerkt dat de boot na drie uur weer terug was bij het hostel. Na het dansen verlegden we onze sportieve activiteiten naar het volleybalveld. De eerste rondes lukte het de meesten net om de bal te serveren. Pas na een uur was er weer iets van coördinatie en structuur in het spel waarneembaar. Het was een geweldige dag, met veel sportieve hoogtepunten!