Sucre

Sucre is een geweldige stad. We voelen ons er helemaal thuis. De stad kenmerkt zich door veel mooie, koloniale gebouwen. De meeste gebouwen hebben verschillende binnentuintjes, wat een romantische, gezellige sfeer gecreëerd. Er zijn veel leuke restaurantjes, waar je heerlijk kunt eten. Veel eetgelegenheden hebben een Europese eigenaar, dat voor verrassende gerechten op de kaart zorgt. We hebben zowaar Nederlandse kroketten gegeten. Het vlees in de kroket was wel wat  compacter dan we gewend zijn en daardoor erg machtig.

Van een kamergenootje hoorden we goede verhalen over een Spaanse school. Maandagochtend stonden we dan ook al om 9.00 uur op de stoep van de school. We hadden het geluk dat we meteen konden beginnen aan onze lessen. Erik had privé les van een mooie, Boliviaanse vrouw. Hij maakt voor haar keurig elke middag zijn huiswerk. Charlotte had privé les van een Boliviaanse leraar, waar het te gezellig mee was. Er werd meer gekletst over het beruchte uitgaansleven in Sucre, dan dat er grammatica werd uitgelegd. Toch nog aardig wat geleerd.

Van het beruchte uitgaansleven hebben we natuurlijk ook goed geproefd. Donderdag-, vrijdag- en zaterdagavond hebben we Sucre onveilig gemaakt. Donderdagavond na een potje Boliviaans volleybal was er een georganiseerd feest in het hostel. Er werd regea muziek gedraaid, wat voor de meeste backpackers een van de favoriete muziek soorten is. Na een gezellige avond sliepen we om 4.00 uur ’s nachts. Charlotte had veel moeite om ’s ochtends 8.00 uur op te staan om naar haar les te gaan. Vrijdagavond hebben we de Salsa lessen overgeslagen om een beetje uit te rusten. Een week later hebben we de les wel gevolgd, wat erg leuk was. De nacht begon met traditionele Boliviaanse dansen. Er werden verschillende culturen uit Boliviaanse regio’s vormgegeven door middel van een dans. De dansers waren verkleed in de mooiste gewaden. Vervolgens zorgde de dj, dat de muziek overliep in moderne westerse muziek. Na een geweldige avond en veelte veel cocktails gingen we rond 5 uur in de morgen naar bed. Helaas konden we zaterdag niet uitslapen, omdat we met Patricia hadden afgesproken. We hadden bij de toeristen informatie gehoord dat Yotala een gezellig dorpje is buiten Sucre. Alle bolivianen vluchten in het weekend de stad uit om te relaxen in Yotala.  Na een 1,5 uur in een lokale bus opgepropt gezeten te hebben, werden we gedropt in een klein gehucht. Het dorpje bestond uit een paar straten. De rivier waar de Boliviaan van de toeristen informatie het over had, was een klein modderstroompje waar een dode hond in dreef. Daartussen lagen botten van andere dieren. We hebben er enorm om gelachen en ons daar prima vermaakt. Voor de lunch kwamen we terecht in het enige restaurantje van het dorp. Aan de waslijn hing gedroogd vlees, met daarnaast kinderkleding. De lokale mannen uit het dorp waren straalbezopen, waardoor we de wc niet meer konden gebruiken. Ze hadden alles onder gespuugd..

Zaterdagavond was de nacht van het stoplichtfeest. Dit houdt in dat alle vrijgezellen een groen shirt dragen, degene met een relatie een rood shirt en degene die noch in twijfel zijn, een oranje shirt dragen. Uiteindelijk was het feest niet zo druk geworden en zijn we met z’n allen uit het hostel verplaatst naar een locale tent waar rock muziek gespeeld werd. We hebben de grootste lol gehad en gedanst met de locale mensen. Rond 4 uur sloot de tent en we gingen terug naar het hostel. Charlotte zocht gelijk haar bed op en Erik heeft zich met andere backpackers uit hostel prima vermaakt tot vroeg in de morgen. De volgende ochtend werden we gewekt door een carnavalsparade, dat vlak langs ons hostel ging. In de parade werden verschillende muziekinstrumenten bespeeld en daarop werd gedanst. Helaas waren we niet voorbereid voor de waterballen en spuitbussen. Na 5 minuten waren we drijfnat. We konden jammer genoeg nergens waterballonnen kopen om ons te verdedigen. Men vult de waterballen thuis en neemt deze mee naar de parade. Achteraf hadden we een waterpistool moeten kopen om ons te verdedigen. Eind van de parade had Charlotte een waterballon gevangen, zodat ze zich kon verdedigen. Toen we terugliepen naar het hostel werden we met water bespoten vanuit een rijdende auto. Charlotte gooit met een harde worp de waterballon in de auto. We hebben er hard om gelachen. Gelukkig was het prachtig weer en waren we binnen een kwartier weer droog.

De Spaanse school organiseert bijna elke avond activiteiten. Woensdagavond hadden we kookles. We hebben een traditioneel Boliviaans gerecht gemaakt. Eerst wordt een laag patat opgeschept, daarop een soep van groenten, vlees en heel veel peper. Het was te pittig, waardoor iedereen continu naar de watertap liep om water te drinken.

Eriks favoriete bezigheid is voetballen. De leraar van Charlotte (Carlos) nodigde Erik uit om met hem en zijn vrienden te voetballen in een sportzaal. Daarvoor had hij aan Charlotte gevraagd of Erik goed kon voetballen. Uiteraard had Charlotte dit bevestigd, dus Carlos had hoge verwachtingen. Helaas had Erik niet echt zijn dagje, waardoor het niet zo goed ging. Tijdens het spel wisselde Carlos Erik uit zijn team met een andere speler. Door de platte sneakers gleed Erik de hele zaal door, waarbij de blaren bij iedere stap groter werden. Achteraf vond Carlos het gezellig met Erik en werd hij uitgenodigd om aankomende weer mee te spelen.

’s Avonds zijn we met Patricia naar een Boliviaans theater geweest. Erik was razend enthousiast bij het zien van de poster. Patricia en Charlotte leken het een minder leuke show… Omdat Erik er zo graag naar toe wilde, heeft hij ons overgehaald. Achteraf was het ontzettend leuk. Er werden verschillende acts opgevoerd: acrobatiek, goocheltrucs, komische toneelstukjes en een hypnotiseur. De hypnotiseur liet mensen in trans muziek instrumenten bespelen, etc. Erik had zich ook als kandidaat opgegeven en hij stond met 20 andere Boliviaanse jongeren op het toneel. Erik merkte niets, maar sommige andere mensen leken wel in trans.

Toen we terug kwamen in het hostel, merkten we dat we niet meer de enige Nederlanders in het hostel waren. We horen van bijna iedere reiziger dat ze zo veel Nederlanders ontmoeten. Nu zat het hostal vol met wel 10 Nederlanders. We hebben in de avond gezellig met elkaar een kaartspel gedaan wat we nog niet kenden: Cabo.

Erik en ik hebben de meeste lol gehad met de Boliviaanse jeugd in het centrale park (Bolivar) in de stad. We hebben honderden waterballen gekocht en hebben een drie uur durend watergevecht gehad. We werden versterkt door andere Europeanen met de grootste waterpistolen. Op een gegeven moment stonden we op een miniatuur Eiffeltoren (20 meter hoog), van waar we een goede positie hadden om mensen te bekogelen met waterballonnen. Er waren honderden jongeren in het park. Aan het einde van de middag waren wij helemaal doorweekt.  Gelukkig waren we nog net op tijd bij de Spaanse school om ons in te schrijven voor het feestje voor de volgende dag.

Omdat we de komende periode waarschijnlijk niet meer zullen gaan kamperen (weinig campings in het noorden van Zuid-Amerika) en de tent ook een beetje begint af te takelen, zijn we op zoek gegaan naar een nieuwe eigenaar. We vonden die in ons favoriete restaurantje Condor. De eigenaar wilde onze tent wel overnemen en vroeg wat we ervoor wilden hebben. We hebben de tent geruild voor een leuk boek, een driegangenmenu voor 2 personen en twee yoghurt-fruitshakes. Met een voldaan gevoel en volle magen liepen we terug naar ons gezellige hostel.

De volgende dag stonden we om 11:00 uur bij de Spaanse school om het feestje mee te maken. Zoals altijd zijn de Bolivianen te laat en moesten we nog een half uur wachten. Het feest was geweldig. Het begon met een band, die Boliviaanse muziek speelde. Iedereen begon er om heen te dansen en vervolgens dansten we de band achterna. De band liep een rondje door de stad en de feestgangers dansten om de muziekkanten heen. In de stad werden we regelmatig met water gegooid vanaf de balkonnetjes. Toen we terugkwamen in de school begon het echte waterballet. Van alle kanten werd water gegooid, ballonnen, flesjes, teilen en emmers… We hebben enorm gelachen en veel lol gehad met onze studiegenoten en leraren.

We hebben het enorm naar ons zin en hebben inmiddels veel vrienden gemaakt in Sucre, daarom hebben  we ons verblijf verlegt naar 12 dagen. Donderdagavond gaan we met de nachtbus naar Oruru om drie dagen lang carnaval te vieren. Het carnaval van Oruru is een van de grootste carnavals van Zuid-Amerika. Het heeft ons ook veel moeite gekost om een accommodatie te regelen, maar het is ons gelukt!