Uyuni

Al vroeg in de ochtend werden we opgehaald bij de camping om met een driedaagse excursie richting Bolivia te gaan. Na een uur rijden, kwamen we bij een piepklein grenskantoor midden in de woestijn. Hier werden de nodige stempels in ons paspoort gezet, waarbij er op verzoek een extra maand gestempeld werd. We kunnen nu heerlijk op ons gemak door Bolivia reizen (het goedkoopste land van Zuid-Amerika J). Het ontbijt wat we kregen was boven verwachting. Bij het boeken van de reis was ons verteld om genoeg snacks mee te nemen, omdat de maaltijden niet royaal zouden zijn. Gelukkig viel dat tijdens de hele excursie heel erg mee, het eten was gevarieerd en goed van smaak. Na de douane en het ontbijt wisselden we van voertuig: we namen plaats in een grote Landrover. Samen met een Iers en een Brits stel. De tocht ging door de bergen en langs allerlei verschillend gekleurde meren: Lago verde, Lago blanco, Lago colorado en als afwisseling op deze kleuren, bezochten we Lago Honda. De uitzichten tijdens de rit en de wandelingen buiten de Jeep waren zeer gevarieerd en adembenemend. Grote meren met daarin honderden flamingo’s, vulkanen en rotsige woestijnlandschappen waarin we vicuñas, lama’s, struisvogels en een vosje tegenkwamen. De lama’s zijn versierd met gebreide oorhangers, zodat de eigenaren de lama’s van elkaar kunnen onderscheiden. Ook kwamen we langs geisers en warmwaterbronnen. De warmwaterbronnen waren deze keer wel lekker warm; we hebben gebadderd in het heerlijke water. We vervolgden onze weg door het flamingolandschap. Charlotte kreeg last van hoogteziekte. We waren inmiddels de 5000 meter grens gepasseerd, daardoor heeft ze tijdens het middagprogramma ziek op bed gelegen. Erik is in de middag op bezoek geweest bij een kolonie flamingo’s. De volgende ochtend was Charlotte gelukkig niet meer misselijk, maar wel nog last van hoofdpijn en ze voelde zich enorm slap. Rond 9.00 uur vertrokken we richting een bijzondere rots, door erosie gevormd tot een soort boom. Daar mochten we rondwandelen om op de rotsen te klimmen en foto’s te maken. Charlotte was nog niet fit, een wandeling naar de wc was op dat moment te veel gevraagd. Erik kon haar nog net opvangen. Veel mensen kwamen te hulp, de gids haalde snel zuurstof uit de auto. Er moesten nog wat andere gidsen te hulp komen, omdat de zuurstoffles leeg was en er een onderdeel was gescheurd. In de tussentijd kreeg Charlotte van omstanders allerlei lekkers aangereikt. Chocolade heeft altijd een goed effect. Na de extra zuurstof knapte Charlotte gelukkig snel op. De wandeling naar de wc kon worden voortgezet. De rest van de dag ging het beter. We daalden ook weer snel af naar de 4000 meter. De groep waarmee we de excursie deden was erg gezellig. Ook de chauffeur/gids/kok was een prima kerel. Hij genoot van ons enthousiasme en de westerse muziek die we in de auto mochten afspelen. Hij wisselde dit af met Zuid-Amerikaanse toppers. Tijdens de uitstekende lunch met de toeristen uit de twee andere jeeps van onze organisatie, dansten we uitbundig om warm te blijven. De chauffeurs zetten de muziek steeds harder en deden gezellig met ons mee. Voordat we in het stadje Uyuni aankwamen, mochten we ons als kinderen uitleven in een hele grote speeltuin. De speelweide bestond uit veel afgedankte en roestige treinlocomotieven. Iedereen genoot van dit speeluurtje, waarbij de vreemdste capriolen werden uitgehaald. In, op en onder de treinstellen. De ochtend daarna reden we om 5.00 uur van ons hostel richting de grootste zoutvlakten ter wereld: de Salar Uyuni. Omdat het nu regenseizoen is in Bolivia was de hele zoutvlakte bedekt met een dunne laag water, wat en surreëel landschap veroorzaakt. We reden in de 4x4 over de zoutvlakte. Het leek alsof we door een enorm groot meer reden. In een hotel dat helemaal uit blokken zout opgebouwd is, kregen we een goed ontbijt. De chauffeurs genoten liever van een lokaal biertje. Nadat we onze buikjes volgegeten hadden, gingen we op onze sandalen de zoutvlakte verkennen. Het water was spiegelglad, waarin het landschap en de lucht prachtig weerspiegelden. Iedereen die hier komt probeert artistieke en grappige foto’s te maken, omdat het perspectief ontbreekt door het uitgestrekte waterlandschap. Natuurlijk hebben ook wij ons uitgeleefd in een drie uur durende fotosessie. Het water was in het begin van de ochtend ijskoud, maar door de ondiepte warmt het heel snel op. Aan het einde van de dag zaten we helemaal onder het zout. Het zout was vastgekoekt aan onze voeten en sandalen. Tijdens de terugweg mochten we op het dak van de landrover zitten, waarbij we enthousiast op de muziek meebewogen. Toen we ’s middags terugkwamen kregen we een warme maaltijd geserveerd, met Lamavlees! Het vlees ruikt echt naar Lama, de smaak was op zich prima :-). We overnachtten in een nieuw hostel, super schone badkamer en een heerlijk warme douche! Waarschijnlijk de laatste die we in Bolivia zullen aantreffen. Wij hebben nog een extra nachtje in het hostel bijgeboekt, om hier uitgebreid van te genieten. Het hele hostel hadden we voor ons alleen. Na heerlijk uitgeslapen te hebben, vertrokken we de volgende morgen met de bus naar Potosi.