Volcán

Vanuit Panama City was het een lange rit om in Chiriqui, de meest westelijke provincie van Panama, te komen. In David, de hoofdstad van deze provincie, stapten we over in een klein busje, wat ons over een kronkelweg naar Volcán bracht. Dit dorp ligt ten westen van de vulkaan Volcán Barú, in een prachtig groene omgeving. In een dorp aan de andere kant van de vulkaan zijn twee maanden geleden, twee Nederlandse meisjes vermist. In het nieuws wordt hier nog veel aandacht aan besteed. De locale televisiezenders lieten beelden zien van de Nederlandse speurhonden die recent zijn ingevlogen, om de Panamese autoriteiten te versterken in hun zoektocht. Wanneer we in gesprek raken met de Panamezen in dit gebied, en ze horen dat we Nederlands zijn, wordt dit onderwerp altijd aangesneden. Het verbaast hen dat in dit rustige gebied zo iets verschrikkelijks gebeurd is. Sommigen denken dat ze zijn opgegeten door een wild dier, of in een ravijn zijn gevallen. Zo ook de plaatselijke kapper, waaraan we een hoognodig bezoek brachten om het kapsel van Erik weer enigszins in model te laten knippen. De vriendelijke dame bood ons eerst een kop heerlijke Panamese koffie aan, die was inbegrepen in de prijs van de knipbeurt. Drie dollar. Hiervoor is er bijna een uur geknipt, geschoren en gebabbeld. Een kapster in hart en nieren, die haar mond geen seconde kon houden. Steeds als Erik dacht dat er weer een pluk haar geknipt ging worden, haalde de kapster haar schaar terug, om de volgende vraag te stellen. Toen Charlotte een foto wilde maken van het kunstwerk ging de kapster eerst even haar lippen stiften. Het was erg gezellig en het eindresultaat viel niet tegen…voor drie dollar. Helaas voor Charlotte knipte deze kapper geen dames, dat was te veel werk. Dames konden in het weekend geknipt worden, wanneer een vriendin van haar in de zaak stond. Knippen wordt dus vervolgd…

In Volcán bezochten we Jeroen, een vriend uit Nederland, die hier vrijwilligerswerk doet. Hij is nu anderhalf jaar van huis voor missionair werk. De eerste avond hebben we gezellig met hem gegeten in een leuk restaurantje, wat we zonder hem zeker niet hadden gevonden. De dag daarna bezochten we het project en zagen we hoe gedreven hij te werk ging. 60 Panamese kinderen kregen een heerlijk bord eten voorgeschoteld en daarna werd het verhaal van de barmhartige Samaritaan uitgebeeld in een toneelstukje. Ten slotte werden buiten een aantal spelletjes gedaan met de kinderen. Het was een speciale week, omdat er ook een medisch team aanwezig was. De mensen uit het dorp konden hier terecht met hun medische problemen. Ook waren er leesbrillen beschikbaar, voor de mensen die daar behoefte aan hadden. We vonden het mooi om te zien dat er zoveel vrijwilligers met veel passie aan het werk zijn.

Na twee dagen in een hostel met een warme douche, pakten we onze tassen in om richting Costa Rica te reizen. We horen van veel andere backpackers, dat Costa Rica mooi en heel duur is. Waarschijnlijk zullen we dit land, evenals Panama overigens, redelijk snel doorkruisen. Hierdoor kunnen we wat meer tijd besteden in de noordelijke landen van Midden-Amerika.